Για την ενορχήστρωση και την μουσική διδασκαλία που του έχει ανατεθεί από το ΘΟΚ στο έργο «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», για την ωραιότερη στιγμή καριέρας του μέχρι σήμερα, για την σχέση του με το βιολί, αλλά και για τον φόβο που έχει για την κωμωδία λέει ο Πέτρος Γιωρκάτζης στο site μας.
Συνέντευξη στη Στέλλα Παπά
Πέτρο μου η φετινή σεζόν σε βρίσκει ενεργό τόσο τηλεοπτικά όσο και θεατρικά;
Ναι, τηλεοπτικά βρίσκομαι στην Κυρά του Μεταξιού στο Ρικ1, σε σκηνοθεσία Κώστα Ορθoδόξου. Θεατρικά είμαι στη «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» του Ιάκωβου Καμπανέλη, σε σκηνοθεσία- και Δραματουργική επεξεργασία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, στη κεντρική σκηνή του ΘΟΚ κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μέχρι τέλος Μαρτίου.
Τι σε γοητεύσει στο ρόλο που υποδύεσαι στη «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» και τι στο ρόλο σου στην κυρά του Μεταξιου;
Στην παράσταση υποδύομαι τον Σπύρο, τον πιανίστα του μαγαζιού στο οποίο εργάζεται η Στέλλα. Ο Σπύρος κατά το σκηνοθέτη έχει μια «σχεδόν» ερωτική σχέση με την Στέλλα , αν και εγώ θα
την έλεγα «μουσικά ερωτική», δηλαδή συναντιούνται τα πάθη τους για τη μουσική .Όσο καλύτερα λοιπόν γνώριζα τον θεατρικό Σπύρο, τόσο πιο πολλά κοινά ανακάλυπτα ότι είχαμε. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τη μουσική ο ήρωας, είναι κοντά στο πως και εγώ την αντιλαμβάνομαι. . Τηλεοπτικά τώρα, υποδύομαι έναν χαρακτήρα που πολεμά το κακό και την αδικία. Αυτό νομίζω το έχω και εγώ, όπως και ο κάθε νοήμων άνθρωπος. Οι περισσότεροι άνθρωποι πολεμάνε την έχθρα και την αδικία.
Ένιωσες ποτέ εσύ ότι αδίκησες άλλους ;
Εσκεμμένα δεν νομίζω ότι το έκανα. Πιστεύω πως για να αδικήσεις κάποιον πρέπει να είσαι σε θέση ισχύος ή να είναι στο χαρακτήρα σου. Για μένα δεν ισχύει κανένα από τα δύο.
Δεν θεωρείς ότι το να παρερμηνεύεις κάτι που σου είπε κάποιος θα τον αδικήσεις και θα χαλάσεις τη σχέση που έχεις μαζί του;
Μα αυτό, δεν είναι αδικία. Αν παρερμηνεύσω κάτι σημαίνει απλώς ότι είχαμε μια παρεξήγηση. Για μένα αδικία είναι να μην ανταποκριθώ σε μια επίκληση για βοήθεια ή διευκόλυνση που θα μπορούσα να κάνω σε κάποιον ή, ακόμα χειρότερα, να κάνω ότι μπορώ για να πετύχω το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που μου ζητήθηκε. Για μένα, αυτό είναι αδικία.
Εσύ αντιδράς στην αδικία;
Εννοείται. Απλά, μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ ότι πριν μιλήσεις, πριν αντιδράσεις, πρέπει να μετράς την κατάσταση για να μην έχεις αντίθετα αποτελέσματα.. βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι θα μείνω απαθής, θα διεκδικήσω τον χώρο του δικαίου όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, είτε για μένα είτε για κάποιον άλλον, αρκεί βέβαια να θέλει και ο άλλος να πολεμήσουμε την αδικία.
Το ότι μέχρι στιγμής εμφανίστηκες σε πολλές σειρές εποχής ήταν τυχαίο;
Όχι , απλά δεν είχα προτάσεις για κάτι πιο σύγχρονο, εκτός από ελάχιστα πράγματα.
Νομίζεις έχεις στιγματιστεί ή ότι έχεις πάρει τον τίτλο του ηθοποιού που παίζει μόνο σε σειρές εποχής;
Όχι. Σε ένα τηλεοπτικό τοπίο όπως είναι αυτό της Κύπρου, θεωρώ ότι κανείς δεν στιγματίζεται και κανείς δεν μένει στάσιμος κανείς δεν «ταπελλώνεται», αν κάνει μόνο κωμωδία ή μόνο δράμα. Αυτό το άκουγα πολύ στην Ελλάδα, χαρακτήριζαν κάποιους ηθοποιούς ως δραματικούς ή μόνο κωμικούς, αλλά όταν τους είδα να παίζουν και άλλα είδη θεάτρου εντυπωσιάστηκα από το πόσο ωραία το έκαναν κάποιοι. Οπότε, δεν φοβάμαι ότι θα στιγματιστώ. Αυτό πάντως που δεν επιδιώκω ποτέ, είναι να συμμετάσχω σε κωμωδία.
Σε φοβίζει το γεγονός ότι αν δεν συμμετέχεις κάποια τηλεοπτική περίοδο σε σειρά θα χαθείς;
Όχι, το μόνο που με φοβίζει είναι το δάνειο της τράπεζας, τίποτα άλλο. Πριν τη φετινή πρόταση για την «Κυρά του Μεταξιού» στο ΡΙΚ για ολόκληρη σεζόν, έμεινα σχεδόν πέντε χρόνια εκτός τηλεόρασης, εξαιρουμένων κάποιων σποραδικών συμμετοχών. Τότε, η μόνη έγνοια μου ήταν αν θα έχω λεφτά για την οικογένεια μου, όχι για το αν θα με ξεχάσει ο κόσμος.
Ποια η ωραιότερη στιγμή σου στο θέατρο;
Προφανώς και δεν είναι μόνο μία, αλλά θα σου πω για την πιο πρόσφατη, που ήταν κατά τη διάρκεια της περιοδείας των Περσών που έκανε ο ΘΟΚ στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2017, όπου 
παίξαμε μεταξύ άλλων και στην Επίδαυρο. Όταν στο τέλος της πρώτης παράστασης, που ήταν παρούσα και η οικογένειά μου, είδαμε τον κόσμο να χειροκροτεί όρθιος και να φωνάζει μπράβο, ναι, εκείνη τη στιγμή φορτίστηκα τόσο πολύ συναισθηματικά που έκλαψα από συγκίνηση, γιατί ένιωθα ότι όλοι οι κόποι μου ως ηθοποιός επιβραβεύονται. Κατά τη γνώμη μου, το στοίχημα είναι πάντα προσωπικό και εκείνη τη στιγμή ένιωσα να το κερδίζω – έστω, για μια στιγμή – μέχρι την επόμενη φορά βεβαίως..
Είσαι άνθρωπος που κλαίει εύκολα;
Ναι, ακόμα και με ταινίες.
Ξέρουμε επίσης ότι παίζεις βιολί, αυτό πως προέκυψε;
Αρχικά είχα ξεκινήσει μαθήματα πιάνου. Μια μέρα, καθώς περίμενα να με πάρει από το ωδείο ο πατέρας μου άκουσα κάποιες όμορφες μελωδίες, άνοιξα την πόρτα και είδα για πρώτη φορά ορχήστρα εγχόρδων. Μαγεύτηκα και εξέφρασα επί τόπου την επιθυμία στον πατέρα μου να μάθω κι εγώ.. μου είπε ναι, και κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με το βιολί. Συνέχισα για κάποια χρόνια μαθήματα και στα δύο όργανα, μέχρι που σταμάτησα το πιάνο και αφοσιώθηκα στο βιολί, μέχρι και το πτυχίο.
Το ότι έπρεπε να παίζεις και κάποιο μουσικό όργανο σε έκανε να σκεφτείς διπλά την συμμετοχή σου στη παράσταση;
Τουναντίον, αυτό ήταν ο καθοριστικός παράγοντας, το να παίζεις κάποιο μουσικό όργανο και ειδικότερα πιάνο. Ήταν ένα από τα προσόντα που ζητούσε ο σκηνοθέτης στην οντισιόν για τη συγκεκριμένη παράσταση.
Είσαι από τους τύπους που παίζουν πιάνο για να διασκεδάζει η παρέα;
Όχι, γιατί καταρχάς να σου θυμίσω ότι δεν είμαι πιανίστας. Κατά δεύτερον, δεν μου αρέσει καθόλου αυτό.. Ως εκ τούτου, δεν το κάνω ποτέ.. η μουσική για μένα είναι απλά μέρος της δουλειάς μου. Το ίδιο ισχύει και για το βιολί που είναι και το πρώτο μου όργανο.
Θα δεχόσουν να υποδυθείς κάποιο πολιτικό ή συγγραφέα του οποίου θα έκαναν ταινία ή σειρά τη βιογραφία του ;
Ναι , είναι πρόκληση να παίξεις κάποιο υπαρκτό πρόσωπο , θα πρέπει να γίνει πολλή μελέτη βέβαια..
Το ότι κάνετε το ίδιο επάγγελμα με τη σύζυγό σου, την ηθοποιό Βασιλική Παπαμιχαήλ, επηρεάζει τον τρόπο ζωή σας ;
Όχι, αντιθέτως! Είναι πολύ καλό ότι είμαστε και οι δύο ηθοποιοί και με τη Βασιλική, συζητούμε τα πάντα για τη δουλειά.
Η κρίση πιστεύεις έκανε τον κόσμο να στραφεί στο θέατρο;
Δεν μπορώ να σου πω γιατί έλειπα όλα τα προ κρίσης χρόνια από την Κύπρο, οπότε μη γνωρίζοντας την προσέλευση του κοινού στο θέατρο τότε σε σχέση με τώρα, δεν μπορώ να συγκρίνω.
Σκέφτηκες να δημιουργήσεις μια δική σου θεατρική ομάδα;
Όχι , δεν το θέλω ούτε και το επιδιώκω. Βασικά, σκέφτομαι να ΜΗΝ δημιουργήσω μια δική μου θεατρική ομάδα. Τί εννοώ… Εμένα μου αρέσει να υπηρετώ την δουλειά μου ως ηθοποιός. Μου αρέσει να παίρνω οδηγίες για τη δουλειά μου και να τις φιλτράρω μέσα από την υποκριτική και μόνον. Ούτε η σκηνοθεσία με ενδιαφέρει, ούτε η παραγωγή.
Έχεις κάποιο θεατρικό απωθημένο;
Αν μου έκανες την ερώτηση όταν τέλειωσε η σχολή θα σου αράδιαζα πολλούς ρόλους αλλά με την πάροδο των χρόνων, βλέποντας ότι δεν γίνονται όλα όπως τα ονειρευόμαστε, άρχισα να συμφιλιώνομαι με αυτό. Κατάλαβα πως οι ευκαιρίες που θα σου δοθούν δεν είναι εκείνες που φανταζόσουν στα 20 και στα 25 σου. Τώρα ξέρω, πως και μην πραγματοποιηθούν τα απωθημένα μου, ε δεν θα πεθάνω κιόλας. Το θέμα για μένα είναι, μέσα από τους ρόλους που μου ανατίθενται κάθε φορά να είμαι έντιμος πρώτα απέναντι στον εαυτό μου, (όπως σου είπα και πιο πάνω, θεωρώ το στοίχημα προσωπικό), στον κάθε θεατή, την τέχνη που υπηρετώ και στον παρτενέρ μου. Προσωπικά πιστεύω πως οι ηθοποιοί δεν πρέπει ποτέ να εφησυχαζόμαστε, αντιθέτως, πρέπει να μελετάμε συνεχώς .
Επιμένεις πολύ λοιπόν στο θέμα μελέτης;
Ναι, για να καταλάβεις για να φέρω εις πέρας το ρόλο του Σπύρου, μελετούσα πιάνο εκτός των ωρών της πρόβας, τρεις φορές την εβδομάδα, τρίωρα. Έπρεπε να ξαναβρώ τα δάκτυλά μου πάνω στο όργανο, πράγμα πολύ δύσκολο αφού είχα σταματήσει να μαθήματα πιάνου το μακρινό 1995, πριν από 22 χρόνια δηλαδή..! Όταν ήρθε και είδε την παράσταση η δασκάλα του πιάνου μου, η Γεωργία Παναγιώτου στην οποία και οφείλω τη βάση την μουσικής μου διαπαιδαγώγησης και πορείας και την ευχαριστώ πολύ και δημόσια γι΄ αυτό, της άρεσε τόσο πολύ το παίξιμο μου που με ρώτησε αν συνέχιζα να παίζω και μετά που σταματήσαμε τα μαθήματα. Το επάγγελμα του ηθοποιού, θέλει πειθαρχία και συγκέντρωση, με την μελέτη να είναι το Α και το Ω για ένα ηθοποιό. Δεν αρκεί μόνο μια ωραία εξωτερική εμφάνιση ή το όποιο ταλέντο. Έχουμε δει πολλές φορές αστεράκια να χάνονται επαναπαυόμενα στο ταλέντο που τους έπεισαν ότι έχουν, ενώ άτομα που δεν τους το είχες στην αρχή ότι θα πετύχουν, με σκληρή δουλειά και σύνεση βλέπουμε να προχωράνε και να εξελίσσονται.
Σου λείπει κάτι από τα φοιτητικά χρόνια;
Πέρασα υπέροχα στη δραματική σχολή Ίασμος, στην Αθήνα. Ζούσα σε τρελούς ρυθμούς τους οποίους τώρα, δεν θα άντεχα. Αλλά να σου πω την αλήθεια, προσωπικά πιστεύω πως η φοιτητική ζωή του ηθοποιού δεν τελειώνει στα 3 χρόνια της σχολής και αυτό ίσως, συμβαίνει λόγω της φύσης της δουλειάς μας. Στην Αθήνα έζησα 12 γεμάτα χρόνια και θεωρώ ότι αυτά με καθορίζουν τόσο σαν άνθρωπο, όσο και σαν καλλιτέχνη. Έφυγα με πολύ βαριά καρδιά, αλλά, βλέποντας πίσω, θεωρώ πια, πως ήταν μια πολύ καλή κίνηση τη χρονική στιγμή που έγινε. Εκείνα τα χρόνια όμως δεν τ’ αλλάζω με τίποτα και μπορώ να πω ότι δεν μου λείπει κάτι.
Στο πρόγραμμα της παράστασης πρόσεξα ότι έλεγε ενορχήστρωση – μουσική διδασκαλία Πέτρος Γιωρκάτζης, αυτό πως προέκυψε;
Ναι θα σου πω.. στην αρχή, ο Σταμάτης Κραουνάκης που συνέθεσε τη μουσική της παράστασης έστειλε τις πρώτες παρτιτούρες και αρχίσαμε πρόβες με τον συνεργάτη του στην Κύπρο, Νίκο Ευαγγέλου έναν εξαιρετικό πιανίστα, ο οποίος αποχώρησε για προσωπικούς λόγους . Ο Κραουνάκης τότε, ανέθεσε σε μένα την ενορχήστρωση και τη μουσική διδασκαλία των τραγουδιών της παράστασης, γεγονός που με τιμάει ιδιαίτερα και τον ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη.. Έπρεπε να ενορχηστρώσω λοιπόν και να διδάξω συγκεκριμένου ύφους κομμάτια στους συναδέλφους. Όταν μετά από δύο βδομάδες ο συνθέτης ξαναήρθε Κύπρο, παρακολούθησε πρόβα, άκουσε αυτό που κάναμε στο μεσοδιάστημα και το κράτησε σχεδόν αυτούσιο σε πολύ μεγάλο βαθμό, τότε ναι, αυτό με χαροποίησε πολύ! Εδώ να πούμε ότι η μουσική της παράστασης εκτελείται ζωντανά επί σκηνής από τους: Γιάννη Μίνω (σαξόφωνο και ακορντεόν), Ηρόδοτο Μιλτιάδους (κιθάρα και καχόν), Γιώργο Ευαγόρου (τρομπέτα και τούμπα) κι εμένα στο πιάνο.
Θα αναλάμβανες την ενορχήστρωση και τη μουσική διδασκαλία και κάποιου άλλου θεατρικού;
Λυπάμαι αν σε απογοητεύω, αλλά όχι.. Δεν είμαι ούτε μουσικός και σίγουρα όχι ενορχηστρωτής..! Ηθοποιός είμαι που παρεμπιπτόντως έχω γνώσεις μουσικής, οι οποίες ήταν χρήσιμες στη συγκεκριμένη παράσταση.
Θα έγγραφες σενάριο;
Ούτε αυτό θα το έκανα, γιατί δεν μπορώ να σκέφτομαι για περισσότερους από έναν ανθρώπους. Θαυμάζω πολύ αυτούς που μπορούν και το κάνουν, αλλά εγώ δεν μπορώ να σκαρφιστώ ιστορίες, διαλόγους και πλοκή από το πουθενά.
Σημείωση: Στο video που ακολουθεί θα δούμε και τις δυσκολίες που βρήκε στην ενορχήστρωση και τα τρία βασικά πράγματα που θέλει να περάσει στον κόσμο ο Πέτρος μέσω της ενορχηστρώσεις αυτής της παράστασης.
[ot-video]
[/ot-video]
[ot-video]
[/ot-video]
